Na een strandwandeling zien we op weg terug een moderne villa die zo in een James Bond-film zou passen. Nieuwsgierig geworden zoek ik het op. Het blijkt een van de duurste huizen van Vancouver. Sowieso zijn de huizenprijzen hier bizar hoog. Mede door het ontbreken van divers woningaanbod, ontdek ik.
Nadat we vanuit ons huis een wandeling over het strand hebben gemaakt, lopen we omhoog onze buurt in. Daar komen we langs een prachtige villa. Modern, horizontale lijnen, veel beton, glas en hout. Met een prachtig uitzicht over de Straat van Georgia, Stanley park, Downtown etc. Een woning die zo in een filmset zou passen. Ik zie James Bond al aan komen rijden in een sportwagen en in z’n smoking uitstappen voor een extravagant feest. “Shaken, not stirred!”
Nieuwsgierig geworden zoek ik het gelijk op. En wat blijkt; de woning – waarvan de eigenaar onbekend is en zich verschuilt achter een firma op de Virgin Islands – wordt geschat op ca. $75 miljoen CAD, omgerekend ca. 50 miljoen euro. Tja.
Ook blijkt dat dit het op één na duurste huis van Vancouver is. Om precies te zijn: niet het huis, maar vooral de grond zorgt ervoor dat het huis als zo waardevol te boek staat. Het duurste huis is door dezelfde architect ontworpen en werd toevallig kort geleden beschreven in NRC: ‘Het duurste huis van Canada betaald door yuppen met doorschijnende yogabroeken’.
Het huis is in 2008 ontworpen door de lokaal bekende architect Russell Hollingsworth, architect van 5 van de 10 meest waardevolle huizen in Vancouver. Hij is de zoon van Fred Thornton Hollingsworth die – volgens de verhalen – in 1951 een aanbod om bij Frank Lloyd Wright te gaan werken afsloeg. En in plaats daarvan zijn eigen architectenbureau begon.
Een goede keus, zo is gebleken; hij wordt gezien als de vormgever van naoorlogs Vancouver. Bijzonder is dat er op internet nauwelijks informatie over Hollingsworth jr. te vinden is. Hij heeft ook geen website. Kennelijk heeft hij dat niet nodig om opdrachten te krijgen. Of misschien willen zijn opdrachtgevers gewoon niet dat hun woningen op een website terug te vinden zijn.
Het was mij al opgevallen dat de huizenprijzen in Vancouver bijzonder hoog zijn. Maar dat de markt zo overspannen is, wist ik niet.
Samen met Nieuw Zeeland is Canada het land met de meest oververhitte huizenmarkt in de wereld. In het afgelopen jaar blijken de huizenprijzen in onze buurt met ruim 40% gestegen.
Relatief eenvoudige vrijstaande eengezinswoningen kosten nu 3 à 4 miljoen Canadese Dollar (€2 à €2,7 miljoen euro). En gaan vervolgens ook nog eens ruim boven de vraagprijs weg. De gemiddelde huizenprijs in British Columbia is op dit moment ca. $1,25 miljoen CAD (zo’n €850.000,-), waarbij opgemerkt dat Vancouver het gemiddelde flink opkrikt. In Nederland ligt dat gemiddelde op €334.000,- ligt (bron CBS).
Ik ben benieuwd naar de reden achter deze bizar hoge prijzen en prijsstijgingen en doe wat onderzoek. De belangrijkste reden van deze grote prijsstijging blijkt de flink verhoogde vraag tijdens de Corona-crisis. Veel mensen die in Downtown Vancouver in een appartement woonden, gingen op zoek naar meer ruimte en vooral een tuin.
Probleem is echter dat er erg weinig variatie in het aanbod is. De keus is óf een appartement Downtown, óf vrijstaande woningen in de suburbs. Doorstroming in je eigen buurt is nauwelijks mogelijk, waardoor met name ouderen in hun (veel te grote) vrijstaande woning blijven wonen. Die daardoor ook weer in waarde stijgt. De mensen die het wel lukt een huis te kopen, hebben vervolgens een ‘mortgage helper’ nodig om het te kunnen betalen (zie Vancouver blog #02).
Lees ook:
Een andere reden is dat de prijzen in de jaren vóór de Corona-crisis sterk zijn gestegen dankzij investeringen die vanuit Hongkong en later met name vanuit China zijn gedaan. Veel (illegaal?) geld is zo in de lokale huizenmarkt terecht gekomen. Meestal enkel als belegging; veel huizen bleven onbewoond. Waardoor er een nog grotere druk op de huizenmarkt ontstond en de prijzen verder stegen. Inmiddels is er een belastingwet aangenomen die de leegstand moet tegengaan en die lijkt aardig goed te werken. Want ik zie in onze buurt weinig leegstand meer. Maar een verlagend effect op de huizenprijzen heeft dit vooralsnog niet.
In Nederland hebben we een huizencrisis. Maar de huizenprijzen zijn (gelukkig) nog niet te vergelijken met de situatie hier. Met een gemiddeld inkomen dat vergelijkbaar is met Nederland, is het voor veel Canadezen inmiddels echt onmogelijk geworden om een huis te kopen in een grote stad als Vancouver. Een angst die in Nederland ook speelt.
Welk effect dit op de aantrekkingskracht van de stad op de lange termijn zal hebben is lastig te zeggen. Vraag is vooral of de situatie in Vancouver een voorbode is voor de ontwikkeling in Nederland.
Een aantal verschillen met Nederland zijn wel te noemen: in Vancouver ontbreekt het aan grote woningbouwcoöperaties, waardoor er nagenoeg geen sociale huurwoningen zijn. Ook is er nauwelijks een middensegment met rijtjeswoningen. Mogelijk dat deze factoren de stijging van huizenprijzen in Nederland wat (hebben) weten te temperen.
Wat kunnen we in Nederland leren van de situatie in Vancouver? En hoe kunnen we voorkomen dat de woningcrisis nog veel groter wordt?
Op basis van de ervaring hier zie ik als belangrijkste instrument het stimuleren van doorstroming in de woningmarkt. Door het aanbieden van aantrekkelijke, sociale woningen. Door het aanbieden van een mix van woonvormen in de eigen buurt waardoor verhuizen aantrekkelijker en makkelijker is. En ook door speculatie met vastgoed te voorkomen, bijvoorbeeld door eigen bewoning verplicht te stellen.
Het geeft in ieder geval stof tot nadenken; wil je een stad waar alleen de superrijken zich een woning kunnen veroorloven? Waar de James Bonden van deze wereld zich achter een hoge muur verschuilen voor de buitenwereld? En waar architecten om privacyredenen van hun klanten hun werk niet tonen aan de buitenwereld?
Ik denk dat we, met de genoemde maatregelen, goede mogelijkheden hebben om te voorkomen dat we in NL die kant op gaan.
Lees ook: