Vancouver observations

Vancouver blog #05: ‘Unplugged living’

Wie droomt er niet van om op een eiland te wonen en in je eigen levensbehoeftes te voorzien? Je eigen groente verbouwen, hout hakken voor de kachel, genieten van de natuur. Zelf bepalen hoe je woont, leeft en werkt. In je eigen paradijsje. Unplugged, ofwel ontkoppeld. Klinkt aantrekkelijk toch?

Savary Island

Deze gedachten kwamen bij mij op toen wij tijdens de Paasdagen – in het kader van het ontdekken van de omgeving – bij ons bezoek aan de Sunshine Coast een folder zagen over Savary Island. Een eiland in de Straat van Georgia van 7,5km lang en 0,8 tot 1,5 km breed. Bijna geheel omringt door zandstranden (vrij uniek hier, meestal zijn het kiezelstranden).

Het eiland heeft geen aansluiting op elektriciteit, water of gas. Dus bewoners moeten hierin zelf voorzien. Off-grid leven, zoals dat hier wordt genoemd (en wat een stuk beter klinkt dan de NL-vertaling ‘van het net af’).

"Zelf bepalen hoe je woont, leeft en werkt."

HANS SCHEPMAN | JULI ONTWERP VANCOUVER

Eindpunt van langste snelweg ter wereld

Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en zo namen wij op zondagochtend de taxiboot vanaf het plaatsje Lund, een dorpje waar de beroemde Highway 101 begint (of eindigt).

Highway 101 is de langste snelweg ter wereld, ruim 15.000km, langs de kust van de Stille Oceaan en start (of eindigt) in het plaatsje Castro in Chili. Veel was er echter niet te beleven in Lund, nu het toeristenseizoen nog niet gestart is en er vanwege de Covid-pandemie strenge reisrestricties zijn. Dat zelfde gold voor Savary Island.

Paradijselijk

Na een korte overtocht bleek bij aankomst dus ook de fietsverhuur nog gesloten en zo moesten wij het eiland te voet te gaan verkennen. Geen straf, want dit gaf ons de kans om door te steken naar het zuiderstrand en het eiland vanaf die kant te ontdekken.

Kort samengevat; het eiland is echt een paradijs. De ligging is fantastisch, met uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van Vancouver Island aan de westkant. Het zandstrand is bezaaid met boomstammen en de natuur op het eiland bestaat uit eeuwenoude dennenbomen, bloemen en planten. Dat gecombineerd met de vele zeehonden, zeeleeuwen en zeearenden die we zagen maakt het echt uniek.

Twee winkels

Op het eiland wonen zo’n 100 mensen permanent en dit aantal groeit tijdens de zomermaanden tot ongeveer 2000. Het is opgedeeld in zo’n 1700 kavels met huizen in alle soorten en maten. Op het eiland zijn twee winkels en een paar restaurants waardoor je dus toch niet helemaal op jezelf bent aangewezen. Aanvoer van levensmiddelen vindt plaats via Lund.

"Het off-grid leven eist wel z’n tol van de schoonheid van het eiland."

HANS SCHEPMAN | JULI ONTWERP VANCOUVER

‘Zelfvoorzienend’ in de praktijk

Het off-grid leven eist wel z’n tol van de schoonheid van het eiland. Veel huizen worden verwarmd en voorzien van warm water met een houtkachel, waarvan de rook tussen de hoge bomen blijft hangen. Een mooi gezicht, maar echt gezond en milieuvriendelijk is het natuurlijk niet. En het hout moet ook ergens vandaan komen, waardoor illegale houtkap op de loer ligt.

Het voorzien in eigen energiebehoefte maakt de aanblik van het eiland ook niet beter. Want op bijna elke beschikbare plek staan zonnepanelen: op de percelen, op daken, op losse stellages en soms zelfs gewoon op de rand van een duin. Zolang het maar goed op de zon ligt.

Drinkwater kan worden gehaald door een bron te slaan; op een paar honderd meter onder de grond schijnt voldoende aanwezig te zijn. Maar je kan je voorstellen wat er op termijn gebeurt als iedereen z’n eigen bron heeft en zo gratis water kan onttrekken aan de bodem. En dus aan de planten…

Oorspronkelijke vs nieuwe bewoners

Ik sprak een bewoner van het eiland die er het hele jaar woont. Hij vertelde dat er het laatste jaar veel meer belangstelling is van mensen uit Vancouver om op het eiland te gaan wonen. Er zijn behoorlijk wat huizen in aanbouw of recent verkocht. Dit zijn wel mensen met een andere houding zo gaf hij aan. Wat hij daarmee bedoelde, kwam ik kort daarna achter.

Waar de meeste huizen onopvallend tussen de dennenbomen in de natuur staan en de afzonderlijke percelen nauwelijks herkenbaar zijn – behalve door een vrolijk beschilderd naambordje langs de weg – was er bij dit huis een hoge houten schutting geplaatst en waren alle bomen van het perceel gekapt.

Ergens vreemd om op zo’n afgelegen eiland nog meer behoefte aan privacy te hebben. Om de eerdere bewoners buiten te sluiten. En zo respectloos omgaan met de natuur. Waarom ga je daar dan wonen?

Weinig structuur

De gemeenschap op het eiland heeft een hoog hippie en surfer gehalte. Daardoor is de houding vooral relaxte vrijheid-blijheid. Er is weinig structuur te ontdekken en dat zie je terug in de bebouwing. Dat draagt bij aan de fijne sfeer op dit eiland.

Maar het maakt het ook lastig om dit soort vreemde excessen met nieuwe bewoners aan te pakken. Doordat de gemeenschap hier vanaf eind 19e eeuw langzaam is gegroeid, zal het nu gaan reguleren van water-, hout- en energiegebruik lastig worden.

Hoe prachtige plekken mooi te houden

Dit brengt me tot het besef hoe belangrijk het is om – op voorhand – goed na te denken over dit soort bijzondere, natuurlijke plekken. Zoals dat eigenlijk bij elke ontwikkeling geldt. Hoe kun je er met wat eenvoudige regels voor zorgen dat je zo’n prachtige plek ook echt mooi houdt. Hoe je het energieneutraal zijn echt kunt combineren met het behoud van natuur en milieu. En tegelijk die relaxte sfeer vast kunt houden….

En ik?

En of ik er zou willen wonen? Ja! Maar niet permanent. En in mijn zelfontworpen vakantiehuis…